Bir köpekle bir bebek kıyaslanır mı? Benzetilir mi ya da?
Köpek diyince hep sadakat gelir insanın aklına, haliyle hayaldeki segiliyi çağrıştırır tüm bunlardan habersiz hayvancık.
Badem diye bir köpekcik bana tüm bu tipolojiyi unutturmuş bulunuyor dün itibariyle!
Bebek geldi aklıma Bademle karşılaşınca. Etrafında bir sürü melekle gezen, huzur veren o küçük insanlar... Koşup çıktı hemen koltuğa, yanıma oturdu. Muhabbet ettik biraz, 2 kişiydik o üçüncümüz oldu. Sonra başını yasladı kucağıma, uyudu saatlerce.
Sevgiliye benzetmedim, bebeğe benzettim.
Uslu uslu uyudu ya ,bir de sanki anlarmış gibi baka baka laf dinledi ya. Sevilmeye öyle aç ki bir de...
Şu an farkettim ki çocuk yapmayıp köpek alan insanları anlamak o kadar da zor değilmiş! Önceden saçma bulduğum bu davranışa şimdi saygı duydum. Bütün bu anlattıklarıma köpeğin ihtiyaçları dersiniz, ya da uyarlayınca bir bebeğin ihtiyaçları dersiniz değil mi. Ama değil işte; sahibin ihtiyaçları bunlar, annenin ihtiyaçları, babanın ya da.
Anne- baba ile sahip eşleşti bakın... Bana yazarken oldu ama sizin de okurken kafanız karışmadı mı.. Bir bebek sahibi olmak da, köpek sahibi olmak da bencillikten midir...?
Bence yaptığımız herşey gibi bu da bencillikten gibi...
Kendi kafamı karıştırdım kendim yazarken!
Doğmamış bebeğimden özür dilerim onu şimdiden bunca bencilliğime alet ettiğim için!
Badem.. teşekkür ederim... Kafamı karıştırdığın için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder